ثبت علامت تجاری بویایی و صوتی

توضیحات

پذیرش علائم صوتی برای ثبت ، بر اساس قانون 4 ژانویه 1991 انگلیس، صورت می گیرد ، پیش از این و تحت قانون 31 دسامبر 1964 علائم صوتی برای ثبت مورد قبول انستیتوی ملی مالکیت صنعتی قرار نمی گرفت و دادگاه ها نیز روی این نظر تاکید می نمودند. قانون یاد شده به صورت آشکار و روشن امکان ثبت علائم آهنگین را مورد تایید قرار داد و برخی نیز از این فرصت استفاده نموده، برای ثبت علائم صوتی تحت دو شکل متفاوت اسپکتروگرام و خطوط حامل نت اقدام نمودند.

امروزه در بسیاری از کشورها هنوز علائم آهنگین مورد پذیرش قانون قرار ندارد و قابل ثبت نیست.
علائم صوتی مشکلات اولیه برای ثبت را پشت سر گذاشته اند و با دو روش متفاوت به ثبت می رسند. معرفی علامت با استفاده از یک نت موسیقی، رونویسی اصوات از طریق معرفی آن ها به وسیله یک اسپکتروگرام.
علائم بویایی
در گذشته نه چندان دور پیام های تبلیغاتی تنها بر دو حس بینایی و شنوایی اثر می گذاشتند و بقیه حواس پنجگانه مورد توجه نبودند. در سال های اخیر طراحان ، نوگرایان و متفکران خلاق به فکر بهره گیری از حس بویایی افتادند، اما مشکل این است که علائم مربوط به بو را نمی توان در مقطع کنونی، روی کاغذ یا اسناد رایانه ای منعکس کرد.
امروزه ، بطور نظری ، علائم بویایی مورد پذیرش بعضی از کشورهای صنعتی قرار گرفته است و تنها یک علامت مربوط به حس بویایی با " بوی چمن تازه زده شده " برای توپ تنیس به ثبت رسیده است.
برای ثبت اینگونه علائم دو روش پیشنهاد شده است : تجزیه کروماتوگرافیک ، ارائه گرافیک یک بو با استفاده از یک ماتریس رنگ شده.
تا به امروز اکثر کشورها ثبت این علائم را با استفاده از دو روش یاد شده نپذیرفته اند ، اما یک شرکت هندی در سال 1996 تلاش نمود یک علامت مبنی بر بوی " چمن تازه کوتاه شده " را برای معرفی توپ تنیس در دفتر هماهنگ کننده بازار داخلی اتحادیه اروپا به ثبت برساند، این تقاضا در مرحله اول رد شد، اما در مرحله بعد در سال 1999 به دلیل اینکه چمن تازه کوتاه شده، دارای بویی است که همه مردم به تجربه در ذهن دارند و در نتیجه ویژگی تمایز بخشنده نسبت به بوهای دیگر می باشد، مورد پذیرش دفتر هماهنگ کننده بازار داخلی اتحادیه قرار گرفت و به طور قطعی به ثبت رسید.
اما لازم به ذکر است که این اقدام اتحادیه اروپا یک عمل استثنایی نیست ، چرا که همین علامت قبلاَ در کشورهای بنولوکس و انگلیس به ثبت رسیده بودند. انگلیسی ها در این زمینه تا حدودی جلوتر از رقبا هستند ، چرا که پیش از این به ثبت بوی ماء الشعیر برای یک کالا ( نیزه ) و بوی شکلات برای لاستیک اتومبیل اقدام کرده بودند و در آمریکا نیز بوی گل ها برای برخی گونه های پنبه قلابدوزی به ثبت رسیده بود.
البته دو روش یاد شده برای ثبت علائم بودار هنوز مطمئن نیستند و انسان نیز هنوز به دستگاهی مجهز نیست که به وسیله آن بتواند تفاوت اندک بوها را تشخیص دهد. به علاوه ثبت برخی از بوها شاید غیرممکن باشد، مثلاَ آیا ثبت بوی گل مریم برای یک عطر از یک موسسه، دیگر شرکت ها را از تولید عطری با بوی گل مریم محروم نمی سازد ؟
قوانین ایران راجع به ثبت علامت تجاری بویایی و صوتی
حال این سوال مطرح می شود که آیا ثبت علائم بویایی و صوتی در قوانین ایران پذیرفته است ؟
در کشور ما ، وفق بند الف و ب ماده 30 قانون جدید ثبت علائم مصوب 1386 ، تنها ثبت علائمی پذیرفته است که قابل روئت باشد . بنابراین، ثبت سایرعلائم تجاری مانند علائم صوتی، بوها یا طعم های مختلف و هر گونه علائم غیر قابل روئت پذیرفته نیست. به موجب این ماده ، علامت ، علامت جمعی و نام تجاری عبارتند از:
الف- علامت یعنی هر نشان " قابل رویتی " که بتواند کالاها یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را از هم متمایز سازد.
ب- علامت جمعی یعنی هر نشان " قابل رویتی " که با عنوان علامت جمعی در اظهارنامه ثبت معرفی شود و بتواند مبدا و یا هر گونه خصوصیات دیگر مانند کیفیت کالا یا خدمات اشخاص حقیقی یا حقوقی را که از این نشان تحت نظارت مالک علامت ثبت شده جمعی استفاده می کنند متمایز سازد.
ج- نام تجاری یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.
ج- نام تجاری یعنی اسم یا عنوانی که معرف و مشخص کننده شخص حقیقی یا حقوقی باشد.


تماس با ما:
میدان ونک، تقاطع ملاصدرا و کردستان، بن بست فرشید، پلاک 8، واحد 4
دفتر مرکزی: 02188880006
sabtkara@gmail.com
http://kararegister.com